Święte góry

Ten artykuł od 2010-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Święte góry – góry otaczane w danej kulturze specjalną czcią. Góry od tysiącleci były otaczane czcią, co spowodowane było najczęściej ich majestatycznością, niedostępnością, tajemniczością. Góry często spowite chmurami, przynoszącymi groźne burze, uznawano za siedziby bogów (Olimp, Syjon, Ślęża)^[1]. Góry były groźne i ludzie zapuszczali się w nie bardzo rzadko - były one siedzibą złowrogich mocy, dusz zmarłych. Jednocześnie pojedyncze, wystające ponad równinę góry budziły szacunek, były symbolem mocy i trwałości (w wielu kulturach funkcjonując np. jako jedno z wyobrażeń osi kosmicznej, Axis mundi). Góry były więc zarówno przedmiotem kultu, jak i szczególnym miejscem kultu.