Antoni I Kassimates

Ten artykuł od 2019-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Antoni I Kassimates
Πατριάρχης Αντώνιος Α'
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Cesarstwo Bizantyńskie
Data urodzenia	ok. 775
Data i miejsce śmierci	836 Konstantynopol
Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	821–836

Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Wybór patriarchy	styczeń 821

Antoni I Kassimates, gr. Αντώνιος Α' Κασσιμάτης (ur. ok. 775?, zm. 836 w Konstantynopolu) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 821–836.

Życiorys

Urodził się prawdopodobnie w siódmym dziesięcioleciu VIII w., otrzymując na chrzcie imię Konstantyn. W młodym wieku wstąpił do klasztoru, gdzie przybrał imię Antoni. Studiował teologię oraz prawo. Został następnie igumenem klasztoru Metropoliton w Konstantynopolu, a później biskupem miasta Sylaion (Syllium, Sylaeum) w Pamfilii.

Po objęciu władzy przez cesarza Leona V współtworzył m.in. wraz z Janem Gramatykiem stronnictwo ikonoklastyczne, wspierające poczynania cesarza. Podczas synodu, który zwołał w 815 r. patriarcha Teodot I Kassiteras, Antoni opowiedział się za zniesieniem postanowień soboru nicejskiego II (787 r.), który zezwolił na kult obrazów. Ponieważ otwarcie występował przeciwko kultowi obrazów, został przez patriarchę Nicefora I obłożony anatemą.

Antoni został wybrany na urząd patriarszy pod naciskiem cesarza Michała II w styczniu 821 r., choć duchowieństwo domagało się przywrócenia władzy Niceforowi. Antoni prowadził dość aktywną politykę ikonoklastyczną, której sprzyjał sam cesarz. Podczas powstania Tomasza Słowianina w latach dwudziestych IX w. występował przeciwko powstańcom, domagającym się m.in. przywrócenia kultu ikon. Po śmierci Michała, kiedy władzę objął zdecydowanie wrogi kultowi ikon cesarz Teofil, Antoni ściśle z nim współpracował w dziele walki ze świętymi obrazami.

Patriarcha zmarł w 836 r.

Patriarcha Konstantynopola

Biskupi Bizancjum do 337	Andrzej Apostoł (przed 38) Stachys (38–54) Onezym (54–68) Polikarp I (71–89) Plutarch (89–105) Sedecjon (105–114) Diogenes (114–129) Eleuteriusz (129–136) Feliks (136–141) Polikarp II (141–144) Atenodor (144–148) Euzois (148–154) Wawrzyniec (154–166) Alipiusz (166–169) Pertinaks (169–187) Olimpian (187–198) Marek I (198–211) Filadelfus (211–217) Cyriak I (217–230) Kastyn (230–237) Eugeniusz I (237–242) Tytus (242–272) Domecjusz (272–284) Rufin I (284–293) Probus (293–306) Metrofan (306–314) Aleksander (314–337)
Arcybiskupi Konstantynopola do 458	Paweł I (337–339, 342, 346–351) Euzebiusz z Nikomedii (339–341) Macedoniusz I (342–346, 351–360) Eudoksjusz z Antiochii (360–370) Demofil (370–379) Ewagriusz (379) Grzegorz z Nazjanzu (379–381) Maksym I Cynik (381) Nektariusz (381–397) Jan Chryzostom (398–404) Arsacjusz z Tarsu (404–405) Attyk (406–425) Syzyniusz I (426–427) Nestoriusz (428–431) Maksymian (431–434) Proklos (434–446) Flawian (446–449) Anatoliusz (449–458)
Patriarchowie ekumeniczni do 1054	Gennadiusz I (458–471) Akacjusz (471–488) Frawitas (488–489) Eufemiusz (489–495) Macedoniusz II (496–511) Tymoteusz I (511–518) Jan II Kapadocki (518–520) Epifaniusz (520–535) Antym I (535–536) Menas (536–552) Eutychiusz (552–565, 577–582) Jan III Scholastyk (565–577) Jan IV Postnik (582–595) Cyriak II (596–606) Tomasz I (607–610) Sergiusz I (610–638) Pyrrus I (638–641, 654) Paweł II (642–653) Piotr (654–666) Tomasz II (667–669) Jan V (669–675) Konstantyn I (675–677) Teodor I (677–679, 686–687) Jerzy I (679–686) Paweł III (688–693) Kallinik I (693–705) Cyrus (705–712) Jan VI (712–715) German I (715–730) Anastazy (730–754) Konstantyn II (754–766) Nicetas I (766–780) Paweł IV (780–784) Tarazjusz (784–806) Nicefor I (806–815) Teodot I Kassiteras (815–821) Antoni I Kassimates (821–836) Jan VII Gramatyk (836–843) Metody I (843–847) Ignacy I (847–858, 867–877) Focjusz I Wielki (858–867, 877–886) Stefan I (886–893) Antoni II Kauleas (893–901) Mikołaj I Mistyk (901–907, 912–925) Eutymiusz I Synkellos (907–912) Stefan II z Amasei (925–928) Tryfon (928–931) Teofilakt (933–956) Polieuktos (956–970) Bazyli I Skamandrenos (970–974) Antoni III Studyta (974–979) Mikołaj II Chryzoberges (984–992) Syzyniusz II (996–998) Sergiusz II (1001–1019) Eustacjusz (1019–1025) Aleksy I Studyta (1025–1043) Michał I Cerulariusz (1043–1058)