Apolinary z Laodycei
| Data i miejsce urodzenia | ~310 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ~380 |
| Wyznanie | apolinaryzm |
| Sakra biskupia | 361 |
Apolinary z Laodycei (ur. ok. 310 w Laodycei, zm. 390 w Konstantynopolu) – teolog chrześcijański, autor doktryny zwanej apolinaryzmem.
Życiorys
Syn Apolinarego z Aleksandrii. W 361 został wyświęcony na biskupa Laodycei (Syria).
Przyjaciel św. Atanazego, współpracował z nim w dyskusjach z arianami. W 342 został wygnany z Laodycei przez jej ariańskiego biskupa.
Poglądy
Od 352 zaczął twierdzić, że aby Chrystus miał naturę boską, nie mógł mieć doskonałej natury ludzkiej. Jego poglądy zostały potępione przez synody w Rzymie w 374 i 377, synod w Aleksandrii w 378, w Antiochii w 379 i ostatecznie przez Sobór konstantynopolitański I (381). Cesarz Teodozjusz I Wielki wygnał go z Antiochii w 388[1].
Apolinarego wymienia Katechizm Kościoła Katolickiego:
Apolinary z Laodycei przyjmował, że w Chrystusie Słowo zastąpiło duszę lub ducha. Przeciw temu błędowi Kościół wyznał, że wieczny Syn przyjął także rozumną duszę ludzką[2].
KKK 473
Dzieła
- Demostratio incarnationis divinae
- De unione corporis et divinitatis in Christo
- De fide et incarnatione
- Quod unus sit Christus
- De incarnatione Dei Verbi
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 000000038164669X
- VIAF: 261762494, 90346505, 144154380944330290621, 130160307577457742995, 8200806
- LCCN: n50052496
- GND: 118649817
- BnF: 11995288q
- SUDOC: 028036727
- SBN: SBLV287292
- NLA: 36507885
- BNE: XX5743410
- NTA: 069726965
- BIBSYS: 90408856
- CiNii: DA07248092
- PLWABN: 9810594593005606
- NUKAT: n01015174
- J9U: 987007583142305171
- CANTIC: a20064469
- ΕΒΕ: 33110
- LIH: LNB:B849;=rE
- PWN: 3870382
- Britannica: biography/Apollinaris-the-Younger
- Treccani: apollinare-di-laodicea-il-giovane
- Universalis: apollinaire-de-laodicee
- SNL: Apollinaris_d.y.
- Catalana: 0004514
- DSDE: Apollinaris
