Catharine MacKinnon

Catharine MacKinnon

Data i miejsce urodzenia	7 października 1946 Minneapolis
Zawód, zajęcie	feministka, filozofka, wykładowczyni
Pracodawca	Uniwersytet Michigan
Multimedia w Wikimedia Commons

Catharine Alice MacKinnon (ur. 7 października 1946 w Minneapolis) – amerykańska radykalna feministka, prawniczka, profesor na Uniwersytecie Michigan. Wykładała m.in. na Uniwersytecie Yale i Uniwersytecie Harvarda. W latach 2008-2012 współpracowała z Międzynarodowym Trybunałem Karnym w Hadze jako specjalny doradca ds. płci^[1] .

Poglądy

Molestowanie seksualne

Catharine MacKinnon sformułowała pogląd głoszący, że napastowanie seksualne jest formą dyskryminacji ze względu na płeć. Argumenty na rzecz tej tezy przedstawiła w pracy Sexual Harassment of Working Women: A Case of Sex Discrimination (1978)^[2] . Argumentację MacKinnon podzielił Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w 1986 roku, gdy rozpatrywał pierwszą sprawę z zakresu molestowania seksualnego^[2] . Była to sprawa Meritor Savings Bank v. Vinson. Kasjerka banku pozwała przełożonego, zarzucając mu, że zmuszał ją do uprawiania seksu w pracy. Sąd Najwyższy uznał, że tego rodzaju praktyki stanowią dyskryminacje i są niezgodne z prawem^[3] . Argumentacja MacKinnon była nowatorska. Sądy w USA przed 1986 nie dopatrywały się w molestowaniu seksualnym dyskryminacji. Zakładano bowiem, że zmuszanie kogoś do seksu może dotyczyć każdej płci, nie tylko kobiet^[3] . Argumentacja MacKinnon opierała się na założeniu, że molestowanie seksualne wynika z nierównego statusu kobiet i mężczyzn i umacnia tą nierówność^[3] .

Pornografia

MacKinnon wspólnie z Andrea Dworkin sformułowały feministyczną krytykę pornografii. W odróżnieniu od konserwatywnych krytyków pornografii MacKinnon nie definiuje pornografii jako wszelkich materiałów seksualnych, które mają budzić podniecenie. MacKinnon odróżnia pornografie i erotykę^[4] . Materiały erotyczne opierają się na założeniu równości kobiet i mężczyzn. Pornografia natomiast przedstawia kobiety jako osoby podporządkowane mężczyźnie, zdominowane, spełniające zachcianki seksualne mężczyzny^[4] . Zdaniem MacKinnon samo przedstawienie nagości lub stosunku seksualnego nie jest złe, jej krytykę budzą te materiały, które wzmacniają przekonanie o nierówności płci^[4] .

W 1983 roku Dworkin i MacKinnon przygotowały projekt rozporządzania dla rady miasta Minneapolis dotyczący pornografii. Rozporządzenie nie delegalizowało produkcji pornografii, ale dawało prawo kobietom, by pozywać firmy produkujące materiały pornograficzne i domagać się rekompensaty finansowej za szkody, których doznały na skutek materiałów pornograficznych^[4] . Projekt wzbudził kontrowersje, również wśród feministek (zob. feminizm proseksualny)^[4] . Zdaniem MacKinon i Dworkin szkody, które wyrządza pornografia wynikają z dehumanizacji kobiety, z przedstawienia jej jako obiektu seksualnego, który jest upokarzany i kontrolowany przez mężczyznę^[4] .

Według MacKinnon pornografia narusza prawa obywatelskie kobiet, znieważa je i przedstawia je w negatywnym świetle. W ten sposób przyczynia się do nierównego traktowania kobiet i mężczyzn w społeczeństwie^[4] .

Książki

• Sex Equality (2001)
• Are Women Human? (2006)
• Women's Lives, Men's Laws (2005)
• Only Words (1993)
• Toward a Feminist Theory of the State (1989)
• Feminism Unmodified (1987)
• Sexual Harassment of Working Women (1979)

Zobacz też

• Andrea Dworkin

Przypisy

Bibliografia

• MacKinnon, Catharine A.. Uniwersytet Michigan, 2019. [dostęp 2019-04-24]. (ang.).
• Caroline West. Pornography and Censorship. „The Stanford Encyclopedia of Philosophy”, 2018. 
• Catharine A. MacKinnon, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-04-26]  (ang.).
• Ginia Bellafante. Before #MeToo, There Was Catharine A. MacKinnon and Her Book ‘Sexual Harassment of Working Women’. „The New York Times”, 2018-03-19. (ang.).