Edukacja w Czechach

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W Czechach system szkolny jest zdecentralizowany. Jego podstawę stanowi znowelizowane w 1995 prawo oświatowe, które gwarantuje autonomię szkół, bezpłatny i obligatoryjny charakter edukacji podstawowej, bezpłatne kształcenie na poziomie szkoły średniej i wyższej oraz prawo do tworzenia szkół wyznaniowych i prywatnych (w roku szkolnym 1995/1996 działało 39 placówek prywatnych i 16 wyznaniowych, co stanowi 1,3% wszystkich szkół). Na edukację przeznacza się 5,9% PKB (1995). Do przedszkoli uczęszcza 88% dzieci w odpowiednim wieku. 9-letnia obowiązkowa szkoła podstawowa (cz. zakladní škola), mająca 2 stopnie: pierwszy 5-letni i drugi 4-letni, dzieci rozpoczynają w niej naukę w 6. roku życia. Edukacją na poziomie podstawowym jest objętych 100% dzieci. W kształceniu na poziomie średnim bierze udział 92% młodzieży. Szkoły średnie dzielą się na:

• gimnazja (4-letnie na podbudowie szkoły podstawowej bądź 8-letnie na podbudowie szkoły podstawowej pierwszego stopnia)
• średnie szkoły zawodowe przygotowujące do matury i pracy zawodowej, w tym do studiów w ramach wyższych szkół zawodowych
• zasadnicze szkoły zawodowe (2-letnie)

Wśród Czechów powyżej 15. roku życia nie odnotowuje się analfabetyzmu.