Geza Kuun

Geza Kuun

Kuun Géza

Zsigmond Pollák Portret Gezy Kuuna, 1881.
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1838 Sibiu
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1905 Budapeszt
Zawód, zajęcie	lingwista, orientalista, podróżnik

Geza Kuun (Géza Lajos Kuún z Ozsdola^[1], węg. Kuun Géza) hrabia (ur. 29 grudnia 1838 w Sybinie, zm. 10 kwietnia 1905 w Budapeszcie) – węgierski lingwista, filolog, orientalista i podróżnik, członek Węgierskiej Akademii Nauk^[2], główny administrator miejscowego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego^[3].

Biografia

Jego rodzicami byli László Kuun z Ozsdola (1800–1881) i Gyula Constance (1802–1873)^[4]. Z początku był kształcony w domu. W 1850 r. wyjechał do Pécs Szőnyi Institute w Peszcie, jednocześnie uczył się też u guwernera. Studiował filozofię i językoznawstwo na uniwersytetach Loránda Eötvösa w Peszcie i Getyndze. Z naukowego punktu widzenia zajmował się głównie językami semickimi: hebrajskim, arabskim i syryjskim, i innymi językami orientalnymi, zwłaszcza tureckim^[2] i perskim^[5].

Dzieła i aktywność

Spośród licznych dzieł^[6] wymieniane są:

• A kunok nyelvéről és nemzemtiségéről (O języku i narodowości Kumanów, 1885)
• Ismereteink Tibetről (Wiadomości o Tybecie, 1900)

Był wydawcą:

• Codex Cumanicus (1880)
• Keleti kútfőket (Źródła orientalne, 1892–1895)^[7]

a także rękopiśmiennego śpiewnika, zwanego od jego nazwiska:

• Kuun-kódex^[8]

Poza tym znany jest ze swojej obfitej korespondencji m.in. z Angelo de Gubernatisem i Władysławem Tarnowskim^[9].

Przypisy