Grácia Kerényi
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1925 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1985 | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Grácia Kerényi (ur. 9 kwietnia 1925 w Budapeszcie[1], zm. 7 kwietnia 1985 tamże[2]) – węgierska poetka, tłumaczka, popularyzatorka i badaczka literatury polskiej.
Życiorys
Była córką Károlyego Kerényiego[2].
W latach 1944-1945 przebywała w obozie koncentracyjnym za działalność w ruchu oporu; tam nauczyła się języka polskiego.
Absolwentka filozofii na jednej z budapesztańskich uczelni w 1949. W 1970 uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim.
Tłumaczyła twórczość m.in. Brunona Schulza, Igora Newerlego, Jerzego Szaniawskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Sławomira Mrożka. Redagowała antologie literatury polskiej.
Uhonorowana odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” w 1970, nagrodą ZAiKS-u w 1976[1] oraz Nagrodą Polskiego PEN Clubu za przekład z literatury obcej na język polski w 1980[3].
Wybrane prace w języku polskim[1]
- Recepcja twórczości M. Konopnickiej na Węgrzech (1960)
- Polski dramat na Węgrzech 1945-65 w Studia z dziejów polsko-węgierskich stosunków literackich i kulturalnych (1969)
- Odtańcowywanie poezji, czyli Dzieje teatru Mirona Białoszewskiego (1973)
Wybrane przekłady[1]
- Noce i dnie Marii Dąbrowskiej
- Dożywocie Aleksandra Fredry
- Pierwszy dzień wolności Leona Kruczkowskiego
Przypisy
Bibliografia
- Kerényi Grácia. W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. red. Julian Krzyżanowski, Czesław Hernas. T. 1: A-M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991. ISBN 83-01-05368-2.
