Heinrich Sohnrey

Heinrich Sohnrey (ur. 19 czerwca 1859 w Jühnde, zm. 26 stycznia 1948 w Neuhaus im Solling) – niemiecki pisarz, publicysta, nauczyciel i dziennikarz.

Życiorys

Był nieślubnym dzieckiem Rosine Luise Sohnrey i barona Oskara Grote. Pochodził z rodziny rolniczej. Studiował na Uniwersytecie w Getyndze, a także w Berlinie. Zakładał dobroczynne organizacje wiejskie (np. Deutsche Verein für ländliche Wohlfahrts). Publikował na ich rzecz różnego rodzaju opracowania. W swoich powieściach czerpał z folkloru, a akcja jego utworów rozgrywała się przede wszystkim na wsi (pisał m.in. w nurcie Ostmarkenliteratur). Publikował też dramaty ludowe. Otrzymał dwa tytuły doktora honoris causa (Uniwersytet w Tybindze i Uniwersytet w Królewcu)^[1].

Jego grób znajduje się na cmentarzu przy kościele w Jühnde. Wkrótce po jego śmierci powstała Heinrich Sohnrey Society.

Dzieła

Wybrane dzieła:

Deutschen Sagenschatz, 1885,
Der kleine Heinrich, 1901,
Wie Mutter Bieber ihren Kriegsgefangenen nach Posen brachte, 1919, opowiadanie,
Herzen der Heimat, 1920,
Fußstapfen am Meer, 1927, powieść,
Sanlirs in Posen, ein Ansiedlerschicksal, 1941^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b MariaM. Wojtczak MariaM., Ostmarkenliteratur. Prowincja Poznańska w literaturze niemieckiej lat 1890-1918, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2001, s. 176, ISBN 83-7177-084-7, OCLC 297527234 .