Hrabstwo Luksemburga
963–1354 | |||
| |||
Stolica | Luksemburg | ||
---|---|---|---|
Typ państwa | monarchia feudalna | ||
Pierwszy władca | Zygfryd I | ||
Ostatni władca | |||
Zależne od | |||
Objęcie Luksemburga przez Zygfryda I | przez Zygfryda I | ||
Podniesienie do rangi księstwa | 1354 | ||
Religia dominująca | katolicyzm | ||
Hrabstwo Luksemburga na mapie Niderlandów ok. 1350 |
Hrabstwo Luksemburga (luks. Grofschaft Lëtzebuerg) – historyczne państwo, istniejące w Europie Zachodniej w latach 963–1353, kraj Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
W 963 hrabia Moselgau Zygfryd I nabył zamek Luksemburg[1][2], który stał się zalążkiem nowego kraju i przystąpił do jego rozbudowy. W kolejnych stuleciach stopniowo rozbudowywano stolicę i rozszerzano granice kraju. Na początku XIV wieku ród Luksemburgów uzyskał znaczącą pozycję w obrębie Świętego Cesarstwa Rzymskiego, gdy hrabia Henryk VII Luksemburski jako pierwszy z rodu uzyskał godność cesarza rzymskiego[1], a jego syn Jan Luksemburski został królem Czech[2]. Syn Jana, Karol I, sięgnął po obie godności, osiadając w Pradze i skupiając się na polityce czeskiej, traktując Luksemburg jako kraj odległy. W międzyczasie zrzekł się tytułu hrabiego Luksemburga w 1353 na rzecz brata, Wacława I, i w 1354 podniósł hrabstwo do rangi księstwa[2].