Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz

Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz

Jacobus de Meerderekerk

33600
kościół parafialny
Państwo	Holandia
Miejscowość	Bocholtz Pastoor Neujeanstraat 6
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jakuba Większego w Bocholtz
Wezwanie	św. Jakuba Większego
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Korneliusza
Historia Data rozpoczęcia budowy 1869 Data zakończenia budowy 1873, 1953 (rozbudowa)
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Pierre Cuypers, Harry Koene (rozbudowa) Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Holandii Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz
50,81822°N 6,00683°E/50,818222 6,006831
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Jakuba Większego w Bocholtz (niderl. Jacobus de Meerderekerk) − rzymsko-katolicki kościół parafialny w stylu neogotyckim, znajdujący się w centrum Bocholtz (w prowincji Limburgia) przy Pastoor Neujeanstraat 6^[1].

Historia

Pierwsza wzmianka o kaplicy w Bocholtz pochodzi z 1373 roku^[1]. Kaplica ta została zbudowana w pobliżu budynku, w którym nocowali pielgrzymi podróżujących z Akwizgranu do Santiago de Compostela i podlegała parafii w Simpelveld^[2]. W XVII wieku kaplica popadła w ruinę i została całkowicie przebudowana w latach 1696-1697, jednak proboszcz z Simpelveld odmówił poświęcenia nowej kaplicy oraz odprawienia w niej mszy^[3]. Dopiero w 1714 roku kapłan z Akwizgranu był pierwszym, który odprawił mszę w odnowionej kaplicy^[3]. W 1794 roku w Bocholtz utworzono własną parafię, która została ostatecznie formalnie uznana w 1803 roku^[3][1]. Dzięki temu miejscowa kaplica stała się kościołem parafialnym.

W związku ze zwiększaniem się liczby ludności, według projektu Pierre'a Cuypersa w latach 1869-1873 w miejscu starego wybudowano nowy większy kościół parafialny^[1][3]. Plany oparto na niewykorzystanym projekcie kościoła w Baarlo^[4]. W XIX i XX wieku liczba mieszkańców Bocholtz ponownie wzrosła i kościół uznano za zbyt mały. W związku z tym zburzono chór świątyni i w 1953 roku Harry Koene w miejscu starego zbudował nowy większy chór z drugim transeptem, dodano także apsydę i zakrystię^[1].

Kościół został uznany za zabytek narodowy (nr 33600^[1]) w dniu 16 stycznia 1967 r.

Architektura i sztuka

Główne wejście do kościoła znajduje się w dzwonnicy od strony zachodniej.

Kościół zbudowano w XIX wieku z cegły w stylu neogotyckim na planie krzyża, powstały wówczas trzy nawy z transeptem^[3]. Rozbudowę w latach 50. XX wieku wykonano wykorzystując cegły w innym kolorze^[1].

W kościele znajduje się czarna marmurowa chrzcielnica z 1796 roku^[1].

Wnętrze kościoła, widok w kierunku ołtarza głównego

Wnętrze kościoła, widok w kierunku organów

Marmurowa chrzcielnica z 1796 r.

Kult św. Korneliusza

W kościele przechowywana jest relikwia (w postaci fragmentu kości) papieża św. Korneliusza^[2]. Relikwiarz ma kształt srebrnej monstrancji o wysokości 33,5 centymetra, z okrągłym pojemnikiem o średnicy około 4 centymetrów, który zawiera fragment kości^[2]. Nie jest pewne, kiedy relikwia trafiła do tutejszego kościoła.

W XIX i XX wieku kult św. Korneliusza stał się popularny w holenderskich prowincjach Brabancja Północna i Limburgia^[2]. Parafia św. Jakuba Większego w Bocholtz nabyła rzeźbę św. Korneliusza. Posąg jest drewnianym neogotyckim 132-centymetrowym przedstawieniem młodego mężczyzny bez brody w szacie liturgicznej i tiarze, z rogiem w prawej ręce i laską w lewej^[2]. Figura ta stoi po prawej stronie nawy głównej na neogotyckim postumencie przy jednym z filarów^[2].

Na początku XX wieku w dniu święta Korneliusza 16 września odbywała się coroczna pielgrzymka do Bocholtz, podczas której ludzie małymi grupami przychodzili pieszo do kościoła św. Jakuba Większego^[2]. Pierwsza wzmianka o pielgrzymce pochodzi z lat 30. XX wieku^[2], choć twierdzi się, że mogła ona mieć miejsce od około 1900 roku. W latach 60. pielgrzymki ustały^[2].

Relikwiarz św. Korneliusza

Figura św. Korneliusza

Przypisy