Merenre I

Merenre I

władca starożytnego Egiptu
Okres	XXIII wiek p.n.e.
Poprzednik	Pepi I
Następca	Pepi II
Dane biograficzne
Dynastia	VI dynastia
Miejsce spoczynku	piramida Merenre I w Sakkarze
Ojciec	Pepi I
Matka	Anchnesmerire I lub Nubunet
Multimedia w Wikimedia Commons

Merenre I – władca starożytnego Egiptu z VI dynastii.

Lata panowania

• 2285–2279 p.n.e. (Kwiatkowski)
• ok. 2250 p.n.e. (Schneider)
• 2255–2246 p.n.e. (Tiradritti/De Luca)

Kontrowersje co do okresu panowania

Kanon Turyński podaje 6 lat i 4 miesiące panowania Merenre, Maneton - 7 lat. Większość badaczy skłania się do tezy, że panował krótko – 6 lub 10 lat (Schneider), 9 lub 10 (Grimal), niektórzy tylko uważają, że dłużej – 14 lat (Bauv/Dobrev) lub nawet 44 (Smith, Vercouter), co jednak wydaje się nieprawdopodobne. Fakt, że zmarł w młodym wieku potwierdzałaby mumia młodego mężczyzny znaleziona w jego piramidzie, o ile bylibyśmy pewni, że jest to mumia władcy, a nie pochodzi z innego, późniejszego pochówku.

Rodzina

Merenre I był synem poprzedniego władcy Pepiego I i jego żony Anchnesmerire I, choć są tacy (Vercouter), którzy uważają, że matką jego była Nubunet, pierwsza żona Pepiego I, która popadła w niełaskę. Jego siostrą była Neit, żona brata przyrodniego i następcy Merenre, Pepiego II.

Polityka wewnętrzna

Już pod koniec życia ojca był współrządcą Egiptu. Samodzielne rządy zaczął po jego śmierci. Reforma administracyjna za jego rządów cechowała się decentralizacją, m.in. nomarchowie i naczelnik Górnego Egiptu nie rezydowali w stolicy, lecz w swoich prowincjach, gdzie również byli chowani. Za redukcją liczby urzędników w stolicy szło zwiększenie liczby urzędników na prowincji. Następowało dalsze osłabienie władzy centralnej.

Na niwie gospodarcze nadal eksploatował kopalnie na Synaju oraz kamieniołomy w Nubii, na Elefantynie i w Hatnub, pozyskując stamtąd materiał, którego użył do budowy swojej piramidy.

Polityka zagraniczna

W polityce zagranicznej daje się zauważyć szczególne zainteresowanie władcy obszarem Nubii. Dążył do nawiązania stosunków gospodarczych i wojskowych z Nubią oraz do kolonizacji i rozszerzenia swoich wpływów na te tereny wszelkimi metodami. W tym celu Merenre wysyłał tam trzykrotnie wyprawy pod dowództwem namiestnika Elefantyny Harchufa oraz wspierał działalność Uniego, która miała umożliwić penetrację Nubii przez Egipcjan i w tym celu w ciągu roku Uni próbował wykopać pięć kanałów omijających I kataraktę. Gwałtowność prądu rzecznego udaremniła jednak jego pracę.

Wyprawy te doprowadziły do uzyskania dużych zysków i zmusiły do uległości szczepy nubijskie, czego wyrazem był hołd wodzów Dolnej Nubii, który przyjął sam faraon osobiście na Elefantynie podczas podróży inspekcyjnej na południe kraju. Zasięg egipskiej penetracji kończył się w tym czasie aż na terenach na południe od III katarakty.

Zespół grobowy

 Osobny artykuł: Piramida Merenre I.

Został pochowany w swojej niedokończonej piramidzie w Sakkarze.

Bibliografia

• NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 92-96, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
• BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 187-188, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
• Schneider Th. „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 80-81, ISBN 83-01-13479-8
• Tiradritti F., De Luca A. „Skarby egipskie”, Muza SA, Warszawa, s. 24, 89, ISBN 83-7200-635-0

Linki zewnętrzne

• Domniemana mumia Merenre I - opis i zdjęcie (ang.)