Nadawca publiczny
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/Siedziba_Telewizji_Polskiej_w_Warszawie_2017.jpg/220px-Siedziba_Telewizji_Polskiej_w_Warszawie_2017.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Polskie_Radio_al._Niepodlego%C5%9Bci_2017.jpg/220px-Polskie_Radio_al._Niepodlego%C5%9Bci_2017.jpg)
Nadawca publiczny[1] (także potocznie media publiczne) – radio, telewizja i inne media stanowiące własność skarbu państwa. Regulowane w Polsce przez ustawę o radiofonii i telewizji.
Opis
Środek masowego przekazu ustawowo zobowiązany do szerzenia tzw. społecznej misji programowej, bowiem generowanie zysków nie jest jej podstawowym zadaniem. Dlatego też ramówki nadawców państwowych zawierają m.in.: programy kulturalne, magazyny przeznaczone dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz magazyny religijne. Nie oznacza to braku takiego programu w stacjach komercyjnych – np. w Polsce stacje komercyjne, takie jak Telewizja Śląska, Telewizja Trwam zawierają podobne programy.
W Polsce rolę nadawców publicznych pełnią:
- Telewizja Polska
- Polskie Radio.
W niektórych państwach telewizje publiczne odgrywają dominującą rolę na rynku mediowym (np. brytyjska korporacja BBC). Telewizje publiczne niekoniecznie muszą być stricte państwowe; np. w USA PBS to stacja bez ustawowego abonamentu i w zasadzie pozbawiona bezpośredniej kontroli państwa. Istnieją też państwa, gdzie nie ma telewizji publicznych, jednak funkcjonują stacje, którym powierzono rolę nadawcy publicznego - przykładem jest Luksemburg[2].
Zobacz też
Przypisy
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Nadawca publiczny |