Pałac Alfreda Biedermanna w Łodzi
![]() | |||
![]() Widok współczesny | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Adres | ul. Franciszkańska 1/5 | ||
Styl architektoniczny | modernizm | ||
Architekt | architekci berlińscy[2] | ||
Kondygnacje | 2 (dodatkowo użyteczne poddasze) | ||
Rozpoczęcie budowy | 1910 | ||
Ukończenie budowy | 1912 | ||
Ważniejsze przebudowy | 1999–2003 | ||
Pierwszy właściciel | Alfred Biedermann | ||
Obecny właściciel | 1998 Uniwersytet Łódzki | ||
Położenie na mapie Łodzi ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa łódzkiego ![]() | |||
![]() | |||
|
![]() | Ten artykuł dotyczy pałacu powstałego w 1912 roku. Zobacz też: inne pałace Biedermanna. |
Pałac Alfreda Biedermanna – pałac znajdujący się przy ulicy Franciszkańskiej 1/3 w Łodzi, nieopodal skrzyżowania z ulicą Północną.
Historia
Zbudowany dla Alfreda Biedermanna (1866–1936), syna Roberta. Wzniesiony wraz z zabudowaniami gospodarczymi i wozownią w 1912 roku. Usytuowany w ogrodzie, przypuszczalnie w miejscu istniejącego tu wcześniej parterowego domu zbudowanego jeszcze przez Roberta Biedermanna.
W styczniu 2008 właścicielem pałacu został Uniwersytet Łódzki. Od roku akademickiego 2004/2005 w pałacu ma siedzibę Katedra Historii Sztuki oraz Instytut Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego[2]. W najbardziej reprezentacyjnej części budynku mają miejsce tylko oficjalne uroczystości uniwersyteckie.
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/271 z 16.09.1980[1].
Architektura
Należy do typu pałaców wolnostojących, wznoszonych z dala od fabryki, nie w bezpośrednim jej sąsiedztwie. Otoczony żeliwnym parkanem na ceglanej podmurówce. W parku zachował się stary drzewostan (lipy i dęby), a przy wejściu zabytkowa stróżówka.
Dom mieszkalny składał się z dwóch budynków na planie prostokątów połączonych łącznikiem. Budynek główny jest trzytraktowy, podpiwniczony, dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem.
Całość ma zwartą bryłę o cechach modernistycznych i nakryta jest dachem mansardowym. Główne wejście od strony północnej osłonięte jest portykiem kolumnowym prowadzącym do reprezentacyjnego holu, od którego biegnie korytarz, z rozmieszczonymi wokół pokojami. Na parterze oprócz holu znajdowała się jadalnia i gabinet. Na piętro mające kiedyś charakter mieszkalny prowadzą dwubiegowe drewniane schody o ciekawej, asymetrycznej kompozycji i manierystyczno-barokowej dekoracji balustrad[2].
Wnętrza były bogato wyposażone w liczne obrazy, rzeźby i dywany wchodzące w skład słynnej kolekcji Alfreda Roberta Biedermanna, juniora (1902–1964). Po II wojnie światowej niewiele z nich pozostało na swoim miejscu.
W pałacu pierwotnie zaplanowano wykonanie witraży, jednak wybuch I wojny światowej zniweczył te plany. Dopiero podczas ostatniego remontu pałacu, prowadzonego w latach 1999–2003 przez UŁ, oprócz odnowienia elewacji i dachu uzupełniono wystrój wnętrz o stylizowane witraże. Zastosowano identyczną technologię jak sto lat wcześniej – ornamenty nanoszono metodą malarską i wypalano[2]. Wnętrze uzupełniono także m.in. o złocone klamki z literą „B”[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2020-02-07] .
- ↑ a b c d Pałac Biedermanna. [w:] 60 lat Uniwersytetu Łódzkiego [on-line]. Uniwersytet Łódzki. uni60.uni.lodz.pl [on-line]. [dostęp 2012-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-27)].
- ↑ Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska: Spacerownik łódzki. Warszawa: Agora, 2008, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-7552-204-4.
Linki zewnętrzne
- Pałac w serwisie Uniwersytetu Łódzkiego
- Pałac w serwisie na temat zabytków UŁ
- Wirtualna wycieczka po pałacu. bir.uni.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-17)].
- Galeria fotografii pałacu