Savu (lud)

Savu
dou hau
Ilustracja
Populacja

300 tys.

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspy Sawu, Raijua)

Język

hawu, indonezyjski

Religia

chrześcijaństwo (katolicyzm), wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Sumbajowie, Bimowie

Savu, także: Sawu[1], Sabu[1][2], Havu[3], Hawu[1][4] (dou hau)[3] – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca wyspy Sawu i Raijua w archipelagu Małych Wysp Sundajskich[2][5]. Ich populacja wynosi 300 tys. osób[3]. Są zaliczani do zespołu ludów bima-sumbajskich[3][4].

Posługują się własnym językiem hawu z wielkiej rodziny austronezyjskiej[3][6]. Wyznają katolicyzm, spotykane są też wierzenia tradycyjne (kult duchów)[3]. W życiu codziennym zachowują wiele elementów rodzimych praktyk[7][8].

Tradycyjnie zajmują się rolnictwem (ryż, kukurydza, sorgo, proso, rośliny strączkowe i bulwiaste), a także rybołówstwem i hodowlą zwierząt gospodarskich (bawoły, konie, drób, mniejsza rogacizna). Rozwinęli również rzemiosło – tkactwo i plecionkarstwo[3].

Wiele osób z ludu Savu zamieszkuje Sumbę, Timor (miasto Kupang), Flores i inne zakątki prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie. Niektórzy wyemigrowali na Jawę (np. do Surabai i Dżakarty)[2].

Organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa[9][10]. Związek małżeński ma charakter patrylokalny[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c Hidayah 2015 ↓, s. 337.
  2. ↑ a b c Melalatoa 1995 ↓, s. 719.
  3. ↑ a b c d e f g A. A. Biernowa: Chawu. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 588. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  4. ↑ a b Bimowie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-09-06] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-06] .
  5. ↑ Hidayah 2015 ↓, s. 337–338.
  6. ↑ M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Hawu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03]  (ang.).
  7. ↑ Hidayah 2015 ↓, s. 339.
  8. ↑ Melalatoa 1995 ↓, s. 723.
  9. ↑ Hidayah 2015 ↓, s. 338.
  10. ↑ a b Melalatoa 1995 ↓, s. 721.

Bibliografia

  • Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 337–339. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. (indonez.).
  • M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 719–723. OCLC 1027453789. [dostęp 2023-09-15]. (indonez.).