Sobory laterańskie

Ten artykuł od 2021-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sobory laterańskie – seria synodów i soborów, które odbywały się w pałacu na Lateranie, przyległym do bazyliki św. Jana na Lateranie. W pierwszym tysiącleciu wszystkie sobory powszechne obradowały na Wschodzie, niektóre jednak z synodów laterańskich cieszyły się dużym znaczeniem i uznaniem patriarchów całego Kościoła chrześcijańskiego.

Pierwszy ważny synod laterański został zwołany przez Konstantyna Wielkiego przeciw donatystom i odbył się w roku 313 (pontyfikat Milcjadesa). Przeciw monoteletom zwołany został synod w roku 649 (za pontyfikatu Marcina I). Synod ten znalazł poparcie św. Maksyma Wyznawcy.

Na Lateranie odbyło się pięć soborów, w Kościele łacińskim zaliczanych do powszechnych.