TAI Anka
Dane podstawowe | |||
Państwo | Turcja | ||
---|---|---|---|
Producent | Turkish Aerospace Industries | ||
Typ | |||
Konstrukcja | kompozytowa | ||
Załoga | 0 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 30 grudnia 2010 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x Silnik o zapłonie samoczynnym Thielert Centurion 2.0 | ||
Moc | 135 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 17,3 m | ||
Długość | 8 m | ||
Wysokość | 2,7 m | ||
Powierzchnia nośna | 13,6 m² | ||
Masa | |||
Użyteczna | 200 kg | ||
Startowa | 1600 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 217 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 138 km/h | ||
Pułap | 7 600 m | ||
Długotrwałość lotu | 23 h | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Turcja, Indonezja, Algieria, Czad, Malezja, Kazachstan, Tunezja | |||
|
TAI Anka – turecki, bezzałogowy aparat latający (UAV - unmanned aerial vehicle), klasy MALE (Medium-Altitude Long-Endurance/statek powietrzny o średniej wysokości i długotrwałości lotu) produkcji firmy Turkish Aerospace Industries, nad którym pracę rozpoczęto w latach 90. XX wieku.
Historia
Anka (Feniks) jest pierwszym tureckim bezzałogowym aparatem latającym klasy MALE. Kontrakt na budowę aparatu firma podpisała z ministerstwem obrony narodowej w grudniu 2004 roku. Celem programu było uniezależnienie się od zagranicznych dostawców tego typu samolotów. Przewidywano budowę dwóch wersji aparatu. Anka-A, wersji rozpoznawczej oraz Anka-B, wersji zdolnej do przenoszenia uzbrojenia. Wstępne plany zakładały rozpoczęcie w 2012 roku produkcji seryjnej, o ile badania i próby w locie przebiegałyby pomyślnie. W maju 2008 roku gotowy był wstępny projekt samolotu i systemów naziemnych, w czerwcu następnego roku dokonano oceny projektu, a w lipcu 2010 roku ukończono badania naziemne.
Do pierwszego lotu maszyna wzbiła się 30 grudnia 2010 roku. W 2012 roku podjęto decyzje o zakupie 10 aparatów w wersji rozpoznawczej, pierwsze trzy miały trafić do armii tureckiej w tym samym roku. Celem zakupu jest ocena przydatności maszyn i warunków ich eksploatacji. Aparaty mają zostać użyte między innymi do monitorowania ruchów i wykrywania pozycji kurdyjskich partyzantów z Partii Pracujących Kurdystanu. 25 października 2013 roku zakup został sfinalizowany, plany zakładają realizację zamówienia do końca 2018 roku[1].
Konstrukcja
Anka jest kompozytowym górnopłatem z pojedynczym silnikiem o zapłonie samoczynnym Centurion 2S o mocy 155 KM na poziomie morza, napędzającym umieszczone na końcu kadłuba śmigło pchające i motylkowym usterzeniem. Podwozie chowane, trójpodporowe z przednim podparciem. Golenie podwozia głównego i przedniego składane elektromechanicznie do tyłu. W maszynie prototypowej optoelektroniczna głowica obserwacyjna zamontowana jest pod kadłubem w jego dziobowej części.
Użytkownicy
W trakcie odbywających się w dniach 4-8 marca 2020 roku targów International Air and Defence Exhibition (IADE) w Dżerbie w Tunezji, podpisano umowę na zakup sześciu aparatów TAI/TUSAŞ Anka-S, trzy naziemne stację kontroli oraz kierowaną amunicję przez Tunezję[2]. 3 lutego 2023 roku Indonezja podpisała umowę na zakup tuzina tureckich bezzałogowców, symulatora lotów, stacji kontroli, wyposażenia naziemnego, wyszkolenia personeli i wsparcia logistycznego oraz gwarancji na 24 miesiące lub 600 godzin lotu. Informacja o zawarciu umowy została upubliczniona przez Indonezję 1 sierpnia 2023 roku. Indonezja jest kolejnym użytkownikiem TAI Anka, który znalazł się już w siłach zbrojnychAlgierii, Kazachstanu, Malezji i Czadu[3].
Przypisy
Bibliografia
- Anka w powietrzu, „Raport”, nr 01 (2011), s. 79, ISSN 1429-270X.