Twierdzenie Pappusa-Guldina

Twierdzenia Pappusa-Guldina, reguły Guldina[1] – dwa twierdzenia stereometrii, ułatwiające obliczanie pola powierzchni obrotowej oraz objętości bryły obrotowej w oparciu o położenie środka masy obracanej krzywej lub figury.

Twierdzenia nazwane zostały od nazwisk Pappusa z Aleksandrii i Paula Guldina.

Pierwsze twierdzenie Pappusa-Guldina

Pole powierzchni, powstałej przez obrót jednorodnej i płaskiej linii dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej linii i nie przecinającej jej, jest równe długości linii ( s ) {\displaystyle (s)} pomnożonej przez długość okręgu ( l = 2 π r s ) {\displaystyle (l=2\pi r_{s})} opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt C {\displaystyle C} ).

Np. dla torusa o promieniu R {\displaystyle R} i promieniu okręgu r , {\displaystyle r,} długość linii s = 2 π r , {\displaystyle s=2\pi r,} długość okręgu dla środka masy l = 2 π R , {\displaystyle l=2\pi R,} stąd pole torusa s l = 4 π 2 r R . {\displaystyle s\cdot l=4\pi ^{2}rR.}


Drugie twierdzenie Pappusa-Guldina

Objętość bryły, powstałej przy obrocie figury płaskiej dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej figury i nie przecinającej jej, jest równa polu powierzchni figury ( A ) {\displaystyle (A)} pomnożonemu przez długość okręgu opisanego ( l = 2 π R s ) {\displaystyle (l=2\pi R_{s})} przy obrocie przez jej środek masy (punkt C A {\displaystyle C_{A}} ).

Np. dla torusa o promieniu R {\displaystyle R} i promieniu koła r , {\displaystyle r,} pole powierzchni koła A = π r 2 , {\displaystyle A=\pi r^{2},} długość okręgu dla środka masy l = 2 π R , {\displaystyle l=2\pi R,} stąd objętość torusa A l = 2 π 2 r 2 R . {\displaystyle A\cdot l=2\pi ^{2}r^{2}R.}


Zobacz też

  • twierdzenie Pappusa

Przypisy

  1. Guldina reguły, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-16] .

Linki zewnętrzne

  • Marek Kordos, O obrotach figur płaskich. „Delta”, listopad 2015. [dostęp 2016-09-03]..
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Pappus's Centroid Theorem, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2022-06-20].