Twierdzenie Riesza-Skorochoda

Twierdzenie Riesza-Skorochoda – twierdzenie z pogranicza teorii miary i analizy funkcjonalnej, postulujące, że dla nieujemnego funkcjonału liniowego, spełniającego warunek Skorochoda, istnieje dokładnie jedna miara, po której całka jest tym funkcjonałem.

Ustalenia wstępne

Ustalmy przestrzeń metryczną ( X , ϱ ) {\displaystyle (X,\varrho )} i niech:

B ( X ) {\displaystyle {\mathcal {B}}(X)} – σ-ciało wszystkich podzbiorów borelowskich przestrzeni X , {\displaystyle X,}
C ( X ) {\displaystyle C(X)} – przestrzeń wszystkich ciągłych i ograniczonych odwzorowań przestrzeni X {\displaystyle X} w R {\displaystyle \mathbb {R} } z normą supremum.

Funkcjonał liniowy φ : C ( X ) R {\displaystyle \varphi \colon C(X)\to \mathbb {R} } nazywamy nieujemnym, gdy φ ( f ) 0 {\displaystyle \varphi (f)\geqslant 0} dla każdej ciągłej i ograniczonej funkcji f : X [ 0 , ) . {\displaystyle f\colon X\to [0,\infty ).}

Uwagi

  • Każdy nieujemny funkcjonał liniowy φ : C ( X ) R {\displaystyle \varphi \colon C(X)\to \mathbb {R} } jest ciągły, | φ ( f ) | φ ( | f | ) {\displaystyle |\varphi (f)|\leqslant \varphi (|f|)} oraz φ = φ ( 1 X ) . {\displaystyle \|\varphi \|=\varphi (\mathbf {1} _{X}).}
  • Jeżeli μ : B ( X ) [ 0 , ] {\displaystyle \mu \colon {\mathcal {B}}(X)\to [0,\infty ]} jest miarą skończoną, to funkcjonał φ : C ( X ) R {\displaystyle \varphi \colon C(X)\to \mathbb {R} } dany wzorem
φ ( f ) = X f d μ {\displaystyle \varphi (f)=\int \limits _{X}fd\mu }

jest liniowy i nieujemny, a jeżeli przestrzeń ( X , ϱ ) {\displaystyle (X,\varrho )} jest przestrzenią polską, to spełniony jest:

Warunek Skorochoda

Dla każdego ε > 0 {\displaystyle \varepsilon >0} istnieje taki zbiór zwarty K X , {\displaystyle K\subset X,} że

f C ( X ) [ f | K = 0 | φ ( f ) | ε f ] . {\displaystyle \forall _{f\in C(X)}[f|_{K}=0\Rightarrow |\varphi (f)|\leqslant \varepsilon \|f\|].}

Twierdzenie Riesza-Skorochoda

Jeżeli nieujemny funkcjonał liniowy φ : C ( X ) R {\displaystyle \varphi \colon C(X)\to \mathbb {R} } spełnia warunek Skorochoda, to istnieje dokładnie jedna taka miara μ : B ( X ) [ 0 , ) , {\displaystyle \mu \colon {\mathcal {B}}(X)\to [0,\infty ),} że

φ ( f ) = X f d μ {\displaystyle \varphi (f)=\int \limits _{X}fd\mu } dla f C ( X ) . {\displaystyle f\in C(X).}

Wniosek

Dla każdego ciągłego funkcjonału liniowego φ : C ( X ) R {\displaystyle \varphi \colon C(X)\to \mathbb {R} } istnieje dokładnie jedna taka σ-addytywna funkcja zbiorów ν : B ( X ) R , {\displaystyle \nu \colon {\mathcal {B}}(X)\to \mathbb {R} ,} że

φ ( f ) = X f d ν {\displaystyle \varphi (f)=\int \limits _{X}fd\nu } dla f C ( X ) . {\displaystyle f\in C(X).}