Wahadło stożkowe Wahadło stożkowe – punktowa masa zawieszona na nierozciągliwej nici zamocowanej w punkcie znajdująca się w polu sił grawitacyjnych. Masa obraca się wokół osi równowagi wahadła, co odpowiada temu, że nić tworzy z osią pionową cały czas taki sam kąt.
Wahadło jest szczególnym przypadkiem wahadła sferycznego .
Analiza wahadła Na nieważkiej nici o długości L {\displaystyle L} zawieszone jest ciało o masie m , {\displaystyle m,} zataczając poziomy okrąg ze stałą prędkością υ . {\displaystyle \upsilon .} Nić tworzy cały czas z pionem kąt θ {\displaystyle \theta } [1] .
Na ciało działają dwie siły: naciąg nici ( N ) {\displaystyle (N)} i siła ciężkości ( m g ) . {\displaystyle (mg).}
Składowa pionowa siły N {\displaystyle N} równoważy przyciąganie grawitacyjne (siłę ciężkości) N cos θ = m g . {\displaystyle N\cos \theta =mg.} Składowa pozioma siły N {\displaystyle N} jest siłą dośrodkową w ruchu po okręgu N sin θ = m v 2 r {\displaystyle N\sin \theta ={\frac {mv^{2}}{r}}} gdzie r = L sin θ . {\displaystyle r=L\sin \theta .} Z powyższych równań wynika:
g cos θ = v 2 r sin θ . {\displaystyle {\frac {g}{\cos \theta }}={\frac {v^{2}}{r\sin \theta }}.} Ponieważ v = ω r {\displaystyle v=\omega r} (związek między prędkością liniową a kątową ), przy czym ω = 2 π T {\displaystyle \omega ={\frac {2\pi }{T}}} to można powyższe zapisać jako
g cos θ = ( 2 π r T ) 2 r sin θ , {\displaystyle {\frac {g}{\cos \theta }}={\frac {({\frac {2\pi r}{T}})^{2}}{r\sin \theta }},} g cos θ = ( 2 π ) 2 r T 2 sin θ , {\displaystyle {\frac {g}{\cos \theta }}={\frac {(2\pi )^{2}r}{T^{2}\sin \theta }},} stąd
T = 2 π r sin θ cos θ g = 2 π L cos θ g {\displaystyle T=2\pi {\sqrt {{\frac {r}{\sin \theta }}{\frac {\cos \theta }{g}}}}=2\pi {\sqrt {\frac {L\cos \theta }{g}}}} oraz
ω = g L cos θ . {\displaystyle \omega ={\sqrt {\frac {g}{L\cos \theta }}}.} Dla małych kątów θ , {\displaystyle \theta ,} cos ( θ ) ≈ 1 , {\displaystyle \cos(\theta )\approx 1,} wówczas okres ruchu wahadła T {\displaystyle T} wahadła stożkowego nie zależy od kąta wahadła i jest taki sam jak dla wahadła matematycznego o tej samej długości.
Przypisy ↑ Serway Raymond: Physics for Scientists and Engineers, second ed . Saunders College Publishing, 1986, s. 109. ISBN 0-03-004534-7 . Encyklopedie internetowe (
wahadło ):