Walfred

Walfred lub Waltfred (ur. ? – 896) był hrabią Werony a następnie margrabią Friuli w ostatnich dziesięcioleciach IX wieku.

Walfred wcześnie poparł Berengara w jego staraniach o żelazną koronę Longobardów po detronizacji Karola Grubego w 887. Był consiliarius i marchio z nadania Karola i był największym po Berengarze możnowłacą we wschodniej Lombardii. Został nawet następcą Berengara we Friuli, lecz opinie uczonych są podzielone, w jakich nastąpiło to okolicznościach.

Mógł zostać następcą wyznaczony przez Berengara około 890, gdy ostatni raz słyszano o nim we Friuli. Annales Fuldenses pod rokiem 896 podają jak Walfred zmarł sprawując władzę i jak dzierżył Weronę z "wielkim oddaniem dla cesarza", tj. Arnulfa z Karyntii, wyraźnie stwierdzają też, że jego śmierć była sposobnością dla Berengara do wzmocnienia swych roszczeń do królestwa po wcześniejszej kłótni z Arnulfem z tego roku. Niektórzy sugerują, że Walfred został osadzony na miejsce Berengara przez Arnulfa w 896 po ucieczce Berengara z obozu Arnulfa na początku tego roku. W tym wypadku Walfred rządziłby Friulią krócej niż rok.

Bibliografia

  • Annales Fuldenses
  • p
  • d
  • e
Książęta longobardzcy
  • Gisulf I (ok. 569–ok. 580)
  • Grasulf I (ok. 590)
  • Gisulf II (ok. 591–ok. 611)
  • Tasso (ok. 611–ok. 625)
  • Kakko (ok. 611–ok. 625)
  • Grasulf II (ok. 625–651)
  • Ago (ok. 651–ok. 663)
  • Lupus (663–666)
  • Arnefrit (666)
  • Wechtar (666–678)
  • Landar (678–?)
  • Rodoald (?–694)
  • Ansfrid (694)
  • Ado (694–705)
  • Ferdulf (705)
  • Corvulus (705–706)
  • Pemmo (706–739)
  • Ratchis (739–744)
  • Aistulf (744–749)
  • Anzelm (749–751)
  • Piotr (751–774)
  • Hrodgaud (774–776)
Książęta karolińscy
Margrabiowie