Walgina rdestniak
| Timandra comae | |||
| (Schmidt, 1931) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Podgromada | uskrzydlone | ||
| Rząd | motyle | ||
| Rodzina | miernikowcowate | ||
| Gatunek | walgina rdestniak | ||
| |||
Walgina rdestniak (Timandra comae, Calothysanis amata) – gatunek owada z rodziny miernikowcowatych, w Polsce bardzo pospolity.
Od 1994 roku istnieje niezatwierdzony przez wszystkich ekspertów podział gatunku na Timandra comae i T. griseata. W północnej i wschodniej Europie występuje T. griseata, natomiast T. comae – w Europie Zachodniej i Południowej[1]. W Estonii występują mieszańce obu gatunków.
Wygląd
Rozpiętość przednich skrzydeł 14–35 mm, filigranowa budowa ciała, dymorfizm płciowy widoczny w budowie czułków: samiec posiada podwójnie grzebykowate, samica – czułki piłkowane. Skrzydła są barwy kremowej. Przez obie pary przechodzą czerwonawo-fioletowe linie układające się po rozłożeniu skrzydeł w jedną linię. Przed i za wyraźniejsza linią przebiegają mniej wyraźne linie. Na przednich skrzydłach widoczne są ciemniejsze małe plamki. Tylne brzegi skrzydeł są zaakcentowane ciemniejszą, ale rozjaśniającą się barwą. Gąsienice mają zmienną barwę, od szaro-brązowej do oliwkowej z ciemniejszymi plamami na grzbiecie. Poczwarki przystosowane są ubarwieniem do barwy otoczenia, przebywają w słabych oprzędach, wyglądając jak gdyby były zawieszone w powietrzu.
Biotop
Owad bardzo pospolity. Pojawia się w dwóch lub trzech pokoleniach od maja do października, w lasach łęgowych, zaroślach w pobliżu zbiorników wodnych i na skraju lasów. Przylatuje również do parków, ogródków i domów. W ciągu dnia motyle składają skrzydła do odpoczynku i ukrywają się w zacienieniach. Połączenie barwne, przedniego i tylnego skrzydła, skutecznie kamufluje motyla w otoczeniu. Aktywny jest nocą, może przylatywać do światła.
Pożywienie
Gąsienice żywią się liśćmi różnych szczawi i rdestów, niekiedy także innych roślin.
Przypisy
- ↑ Günter Ebert (Hrsg.), Daniel Bartsch, Stefan Hafner: Die Schmetterlinge Baden-Württembergs Band 8, Nachtfalter VI (Spanner (Geometridae) 1. Teil), Ulmer Verlag Stuttgart 2001. ISBN 3-8001-3497-7
Bibliografia
- Jiří Zahradník, Małgorzata Garbarczyk, Henryk Garbarczyk, František Severa: Owady : przewodnik. Warszawa: Multico, 1996, s. 272. ISBN 83-7073-132-5.
- Jerzy Heintze: Motyle Polski : atlas. Cz. 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 68. ISBN 83-02-03380-4 (cz. 1).
