Wirus wścieklizny

Wirus wścieklizny

Systematyka
Grupa	Grupa V
Rząd	Mononegavirales[1]
Rodzina	Rhabdoviridae[1]
Podrodzina	Alpharhabdovirinae[1]
Rodzaj	Lyssavirus[1]
Gatunek	Lyssavirus rabies (dawn. Rabies lyssavirus, Rabies virus)[1]
Cechy wiralne
Skrót	RABV[2][3][4]
Kwas nukleinowy	RNA[2][3][4]
Liczba nici	pojedyncza[2][3][4]
Liczba segmentów	bez segmentów[2]
Polaryzacja kwasu nukleinowego	ujemna[2][3][4]
Wywoływane choroby	wścieklizna
Multimedia w Wikimedia Commons

Wirus wścieklizny – wirus z rodzaju Lyssavirus, wywołujący wściekliznę. Jego ogólne właściwości morfologiczne są typowe dla wirusów z tej rodziny. Średnica wirionu wynosi 75-80 nm, długość w zależności od zjadliwości szczepu od 120 do 300 nm. Jest oporny na działanie wielu czynników fizycznych i chemicznych; ginie po 5 dniach w temp. 37 °C; jest oporny na procesy gnilne. Jest wrażliwy na formalinę, fenol, etanol, mydła i detergenty. Wirus wścieklizny można namnażać, zakażając zwierzęta laboratoryjne, zarodki kurze i kacze, hodowle komórkowe. Po wielokrotnych pasażach (ponad 180) uzyskuje się wirus ustalony (ang. fixed), pozbawiony zjadliwości dla psów i człowieka. Wirus wykazuje właściwości neurotropowe. Glikoproteina osłonki wirusa ma zdolność blokowania receptorów acetylocholinowych komórek nerwowych. Na zakażenie wrażliwi są ludzie i wszystkie ssaki, a także ptaki. Rezerwuarem wirusa są wolno żyjące zwierzęta, głównie lisy, skunksy (Ameryka Północna) i nietoperze^[5].

Działanie

Po ukąszeniu człowieka przez zwierzę wirus dostaje się do mózgu, gdzie wywołuje śmiertelne zmiany w ważnych ośrodkach życiowych. W zakażonych komórkach nerwowych pojawiają się wtręty cytoplazmatyczne, których mikroskopowe wykazanie stanowi podstawę rozpoznania wirusa. Lek na wściekliznę nie jest znany^[6]. Po ukąszeniu przez potencjalnie zarażone zwierzę należy jak najszybciej się zaszczepić, ponieważ po wystąpieniu objawów choroba niemal nieuchronnie prowadzi do śmierci. Wg danych z 2014 r., corocznie na wściekliznę umiera ok. 60 tys. osób^[7]. Odnotowano dotychczas zaledwie kilka przypadków wyleczenia (zobacz: Protokół Milwaukee)^{[8][9][10][11]}.

Zobacz też

• wirusy RNA

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Rabies [online], WHO [dostęp 2023-10-19]  (ang.).