Zjawisko fi

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przykład iluzji optycznej wykorzystujące zjawisko phi

Zjawisko phi [czyt. fi] – iluzja ruchu przy eksponowaniu serii nieruchomych obrazów w odpowiednio krótkim czasie. Powstaje z uwagi na fenomen ikonicznej pamięci wzrokowej oka ludzkiego.

Zjawisko phi jest podstawą wszelkiego rodzaju animacji; w szczególności wykorzystane jest w filmie i telewizji, gdzie wrażenie ruchu powstaje przy wyświetlaniu obrazów z częstotliwością 25 nieruchomych klatek na sekundę. Minimalna częstotliwość obrazów, dla jakiej powstaje wrażenie ciągłego ruchu, to 16 klatek na sekundę.