Adolf von Baeyer

Adolf von Baeyer
Ilustracja
Adolf von Baeyer (1905)
Państwo działania

Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce urodzenia

31 października 1835
Berlin

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1917
Stanberg

profesor
Specjalność: chemia
Alma Mater

Uniwersytet Humboldtów w Berlinie

Uczelnia

Uniwersytet Rzeszy w Strasburgu,
Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer (ur. 31 października 1835 w Berlinie, zm. 20 sierpnia 1917 w Starnbergu) – niemiecki chemik, laureat Nagrody Nobla w roku 1905 za wkład w rozwój chemii organicznej i technologii chemicznej przez badania barwników i związków aromatycznych.

Życiorys

Był synem pruskiego generała i znanego geodety Johanna Jacoba Baeyera. Początkowo studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, a następnie chemię w Heidelbergu u Roberta Bunsena i Kekulè'go. W roku 1864 został wykładowcą w Berlińskiej Akademii Handlowej, a w 1872 profesorem na Uniwersytecie Rzeszy w Strasburgu. Od 1875 pracował na stanowisku profesora chemii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, jako następca Justusa von Liebiga.

W roku 1885 król bawarski nadał mu dziedziczny szlachecki tytuł Ritter. W 1905 roku został laureatem Nagrody Nobla w uznaniu zasług w rozwoju chemii organicznej i przemysłu chemicznego oraz za pracę nad barwnikami organicznymi i hydroaromatycznymi związkami chemicznymi.

Badania naukowe Baeyera dotyczyły terpenów (pierwsza synteza w 1888) i barwników. Odkrył eozynę, kwas barbiturowy (1863) i dwie metody syntezy indygo (1878 synteza z 1H-indolo-2,3-dionu a w 1882 wraz z Viggo Drewsenem z 2-nitrobenzaldehydu i acetonu)[1]. Opracowanie metody syntezy błękitu indygo, w znacznym stopniu przyczyniło się do rozwoju przemysłu barwników w Niemczech.

Został pochowany na cmentarzu Leśnym w Monachium.

Zobacz też

Przypisy

  1. AdolfA. Baeyer AdolfA., ViggoV. Drewsen ViggoV., Darstellung von Indigblau aus Orthonitrobenzaldehyd, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 15 (2), 1882, s. 2856–2864, DOI: 10.1002/cber.188201502274 [dostęp 2020-05-31]  (niem.).

Bibliografia

  • Adolf von Baeyer – Facts. [w:] The Nobel Prize in Chemistry 1905 [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-14]. (ang.)., Biographical
  • Adolf von Baeyer. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Wyniki wyszukiwania hasła 'Adolf von Baeyer' w bazie Internet Archive
  • p
  • d
  • e
XX wiek
XXI wiek

Nobel

  • ISNI: 0000000081304794
  • VIAF: 51828495
  • LCCN: n87822890
  • GND: 118646346
  • NDL: 00620311
  • BnF: 13167129p
  • SUDOC: 085490334
  • SBN: SBLV071194
  • NLA: 36043840
  • NKC: ola2002150664
  • NTA: 069863547
  • Open Library: OL2333564A
  • NUKAT: n2015040022
  • J9U: 987007258143505171
  • CANTIC: a10998238
  • WorldCat: lccn-n87822890
  • PWN: 3873242
  • Britannica: biography/Adolf-von-Baeyer
  • Universalis: johann-friedrich-wilhem-adolf-von-baeyer
  • БРЭ: 1845847
  • NE.se: adolf-von-baeyer
  • SNL: Johann_Friedrich_Wilhelm_Baeyer
  • VLE: adolf-von-baeyer
  • Catalana: 0006665
  • DSDE: Adolf_von_Baeyer
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 5212