Atlantic-Fokker C-2

Atlantic-Fokker C-2
(dane podstawowej wersji C-2)

Atlantic-Fokker C-2A Question Mark tankowany przez "latającą cysternę" Douglas C-1
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Atlantic-Fokker
Typ	samolot transportowy
Konstrukcja	trzysilnikowy górnopłat
Załoga	2
Historia
Liczba egz.	11 (3 – C-2, 8 – C-2A)
Dane techniczne
Napęd	3× silnik gwiazdowy Wright J-5
Moc	492 kW/660 KM (3× 164 kW/220 KM)
Wymiary
Rozpiętość	19,29 m
Długość	14,81 m
Wysokość	3,84 m
Masa
Własna	4037 kg
Osiągi
Prędkość maks.	182 km/h
Prędkość przelotowa	ok. 160 km/h
Pułap	3810 m
Zasięg	563 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
8
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Multimedia w Wikimedia Commons

Atlantic-Fokker C-2 – amerykański trzysilnikowy samolot transportowy z końca lat 20. i początku lat 30. XX wieku, zamówiony przez Korpus Powietrzny Armii Stanów Zjednoczonych C-2 był wojskową wersją cywilnego samolotu pasażerskiego Fokker F-VIIA. W wersji wojskowej samolot otrzymał silniki Wright J-5 o mocy 220 koni mechanicznych. Zamówiono trzy egzemplarze w wersji C-2, pierwszy z nich nazwany „Bird of Paradise” został wyposażony w zbiorniki paliwa o większej pojemności, powiększono także rozpiętość skrzydeł tej maszyny i w 1927 dokonano w nim przelotu z Kalifornii na Hawaje, lot o długości ponad 4000 km trwał 25 godzin.

W późniejszym okresie zamówiono 8 dalszych samolotów C-2, tym razem w wersji C-2A która miała jeszcze większą rozpiętość skrzydeł niż „Bird of Paradise”. Jeden z C-2A nazwany „Question Mark” ustanowił rekord świata w długości lotu – 150 godzin, 40 minut i 14 sekund. W czasie rekordowego lotu samolot uzupełniał paliwo w locie 42 razy, został zmuszony do lądowania tylko dlatego, że zawiódł jeden z jego silników. Ponieważ nie opracowano jeszcze wówczas praktycznego sposobu przesyłania paliwa rurami, zarówno benzyna do silników jak i wszystkie inne potrzebne artykuły jak żywność czy olej silnikowy były spuszczane do „Pytajnika” na linie z dwóch towarzyszących mu samolotów Douglas C-1. Komunikacja pomiędzy samolotami odbywała się za pomocą sygnałów rąk, latarek i małych tablic, na żadnym z samolotów nie zainstalowano zestawu radiowego które były jeszcze wówczas bardzo zawodne.

Bibliografia

• Muzeum USAF
  • Atlantic-Fokker C-2. nationalmuseum.af.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-13)].
  • „Bird of Paradise”. nationalmuseum.af.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-13)].
  • Atlantic-Fokker C-2A. nationalmuseum.af.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-14)].
  • „Question Mark”