Linus (papież)

Linus

Linus z Etrurii Λῖνος
Papież Biskup Rzymu
Data i miejsce urodzenia	ok. 10 Volterra
Data i miejsce śmierci	ok. 79 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	64/68–76/79
Wyznanie	wczesne chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	ok. 64
Multimedia w Wikimedia Commons

Święty

męczennik
Czczony przez	Kościół katolicki Cerkiew prawosławną
Wspomnienie	23 września (Kościół katolicki) 5 listopada (Cerkiew prawosławna)
Atrybuty	mitra, pastorał, palma, krzyż

Linus z Etrurii (gr. Λῖνος, Linos; ur. ok. 10 w Volterra, zm. ok. 79 w Rzymie^[1]) – święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej, papież w okresie najprawdopodobniej od ok. 64/68 do 23 września 76/79^[2][3]. Imię świętego wymieniane jest w Pierwszej Modlitwie Eucharystycznej, czyli Kanonie rzymskim.

Linus był drugim, po św. Piotrze Apostole, biskupem Rzymu, czyli według tradycji katolickiej drugim papieżem. Do przełomu II i III wieku był jednak uważany za pierwszego papieża.

Życiorys

Jego życie i pontyfikat są praktycznie nieznane. Zachowało się o nim mało informacji. Pochodził z Etrurii, być może z Tuscji, gdzie miał przyjść na świat w miasteczku Volterra, jako syn Herkulanusa. Wspominają o nim najstarsze katalogi papieskie. Św. Ireneusz napisał: „Błogosławieni apostołowie, po założeniu i urządzeniu Kościoła, przekazali jego rządy i episkopat Linusowi”. O Linusie wspomina Paweł w swym drugim Liście do Tymoteusza (2 Tm 4,21)^[2][4]. Przyjmuje się, że był koadiutorem św. Piotra, co sprawiało, że zajmował pierwsze miejsce wśród społeczności gmin chrześcijańskich w Rzymie^[3].

Jako następca św. Piotra wsławił się napomnieniem adresowanym do kobiet, aby w świątyni nakrywały głowy welonem, czego zresztą wymagał już św. Paweł Apostoł. Chodziło mu zapewne o to, by ich fryzury i ozdoby do włosów nie stawały się przyczyną roztargnienia mężczyzn. Linus miał być według Ireneusza i Euzebiusza towarzyszem św. Pawła, który przesłał z Rzymu pozdrowienia Tymoteuszowi w Efezie^[5].

W czasie jego pontyfikatu trwała wojna żydowska, zakończona zburzeniem Jerozolimy i Świątyni przez wojsko Tytusa Flawiusza^[3].

Po kilkunastu latach rządzenia Kościołem w Rzymie zmarł, jak głosi legenda, śmiercią męczeńską i został pochowany obok św. Piotra^[5].

Natomiast w VI wieku pojawiło się pismo apokryficzne, sygnowane jego imieniem pt. Martyrium beati Petri Apostoli a Lino conscriptum. Kościół katolicki wspomina go 23 września^[2]. Cerkiew prawosławna wspomina go 5 listopada^[6].

Jest wymieniany w Kanonie rzymskim Mszy św. (w 1. Modlitwie Eucharystycznej w zreformowanej mszy posoborowej) po wspomnieniu Maryi, św. Józefa i świętych apostołów jako pierwszy z pozostałych świętych wymienianych w pierwszej części Kanonu^[7][8].

Zobacz też

• kult świętych
• męczennicy wczesnochrześcijańscy
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

Bibliografia

• Pope St. Linus. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-06-04]. (ang.).