Nicola Pietrangeli
Nicola Pietrangeli w 1964 | |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 11 września 1933 | ||
Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
Status profesjonalny | 1953 | ||
Zakończenie kariery | 1973 | ||
Gra pojedyncza | |||
Najwyżej w rankingu | 3 (1959) | ||
Australian Open | QF (1957) | ||
Roland Garros | W (1959, 1960) | ||
Wimbledon | SF (1960) | ||
US Open | 3R (1955, 1965) | ||
Gra podwójna | |||
Australian Open | QF (1957) | ||
Roland Garros | W (1959) | ||
Wimbledon | F (1956) | ||
US Open | 2R (1977) | ||
|
Nicola Nicky Pietrangeli (ur. 11 września 1933 w Tunisie) – włoski tenisista, zwycięzca French Championships w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
W swojej karierze Pietrangeli cztery razy dochodził do singlowych finałów na kortach French Championships, z czego dwa razy osiągał ostateczny triumf. Wygrywał edycje z sezonów 1959 i 1960. Dwukrotnie przegrywał w finale, za każdym razem z Manuelem Santaną, w 1961 i 1964. Podczas zawodów w 1959 zwyciężył także w grze podwójnej wspólnie z Orlandem Sirolą. Para Pietrangeli–Sirola była także w finale w 1955. Pietrangeli zdobył także tytuł w konkurencji gry mieszanej w 1958 partnerując Shirley Bloomer.
Tenisista włoski startował także z sukcesami na Wimbledonie, zostając finalistą debla w 1956 razem z Orlandem Sirolą.
W latach 1954–1972 reprezentował Włochy w Pucharze Davisa. Nie wygrał trofeum jako tenisista, jednak był finalistą zawodów w latach 1960 i 1961, gdy Włosi przegrywali z Australią. Pietrangeli zagrał w Pucharze Davisa w 164 meczach odnosząc 120 zwycięstw. W 1976, już jako kapitan, doprowadził Włochy do pierwszego w historii tytułu w turnieju[1].
W 1986 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1959 | French Championships, Paryż | Ceglana | Ian Vermaak | 3:6, 6:3, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 2. | 1960 | French Championships, Paryż | Ceglana | Luis Ayala | 3:6, 6:3, 6:4, 4:6, 6:3 |
Finalista | 1. | 1961 | French Championships, Paryż | Ceglana | Manuel Santana | 6:4, 1:6, 6:3, 0:6, 2:6 |
Finalista | 2. | 1964 | French Championships, Paryż | Ceglana | Manuel Santana | 3:6, 1:6, 6:4, 5:7 |
Gra podwójna (1–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1955 | French Championships, Paryż | Ceglana | Orlando Sirola | Vic Seixas Tony Trabert | 1:6, 6:4, 2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 1956 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Orlando Sirola | Lew Hoad Ken Rosewall | 5:7, 2:6, 1:6 |
Zwycięzca | 1. | 1959 | French Championships, Paryż | Ceglana | Orlando Sirola | Roy Emerson Neale Fraser | 6:3, 6:2, 14:12 |
Gra podwójna (1–0)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1958 | French Championships, Paryż | Ceglana | Shirley Bloomer | Lorraine Coghlan Robert Howe | 8:6, 6:2 |
Przypisy
- ↑ Nicola Pietrangeli [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2017-12-17] .
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- p
- d
- e
1902–1910 |
|
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
- Olympedia: 901652