Victor Manuel Fernández
| Kardynał diakon | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Argentyna, Watykan | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1962 | ||
| Prefekt Dykasterii Nauki Wiary | |||
| Okres sprawowania | od 2023 | ||
| Arcybiskup metropolita La Platy | |||
| Okres sprawowania | 2018–2023 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Diakonat | 21 grudnia 1985 | ||
| Prezbiterat | 15 sierpnia 1986 | ||
| Nominacja biskupia | 13 maja 2013 | ||
| Sakra biskupia | 15 czerwca 2013 | ||
| Kreacja kardynalska | 30 września 2023 | ||
| Kościół tytularny | św. Urbana i Wawrzyńca przy Prima Porta | ||
| |||
| Data konsekracji | 15 czerwca 2013 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Buenos Aires | ||||||
| Miejsce | katedra Trójcy Przenajświętszej | ||||||
| Konsekrator | Mario Aurelio Poli | ||||||
| Współkonsekratorzy | José María Arancedo | ||||||
| |||||||
| |||||||
Victor Manuel Fernández (ur. 18 lipca 1962 w Alcira Gigena) – argentyński duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, arcybiskup, rektor Papieskiego Katolickiego Uniwersytetu Argentyny w latach 2011–2018, arcybiskup metropolita La Platy w latach 2018–2023, prefekt Dykasterii Nauki Wiary od 2023, kardynał diakon od 2023.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał 15 sierpnia 1986 i został inkardynowany do diecezji Villa de la Concepción del Río Cuarto. Przez kilka lat pracował w diecezjalnym seminarium, a w 1988 został wykładowcą instytutu formacyjnego dla świeckich. Od 1993 pracował w Papieskim Katolickim Uniwersytecie Argentyny. W 2002 został wicedziekanem wydziału teologii tej uczelni, a w latach 2011–2018 pełnił funkcję jej rektora[1].
13 maja 2013 papież Franciszek podniósł go do godności arcybiskupa, ze stolicą tytularną Tiburnia[1]. Sakry udzielił mu 16 czerwca 2013 ówczesny metropolita Buenos Aires – arcybiskup Mario Aurelio Poli.
2 czerwca 2018 został mianowany arcybiskupem metropolitą La Platy[2].
1 lipca 2023 papież Franciszek mianował go prefektem Dykasterii Nauki Wiary w miejsce ustępującego kard. Luisa Ladarii Ferrera[3], zaś 9 lipca 2023 ogłosił jego nominację kardynalską[4]. Na konsystorzu 30 września 2023 został kreowany kardynałem diakonem i uzyskał diakonię śś. Urbana i Wawrzyńca[5].
Przypisy
- ↑ a b ELEVAZIONE ALLA DIGNITÀ DI ARCIVESCOVO DEL RETTORE DELLA PONTIFICIA UNIVERSITÀ CATTOLICA ARGENTINA. vatican.va, 2013-05-13. [dostęp 2021-09-29]. (wł.).
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo di La Plata (Argentina) e nomina del successore. vatican.va, 2018-06-02. [dostęp 2021-09-29]. (wł.).
- ↑ Conclusione del mandato del Prefetto del Dicastero per la Dottrina della Fede e nomina del successore. s. vaticannews.va. [dostęp 2023-07-01]. (wł.).
- ↑ Pope Francis announces Consistory for creation of new Cardinals. vaticannews. [dostęp 2023-07-09]. (ang.).
- ↑ Assignation of Titles and Deaconries to the new Cardinals. Stolica Apostolska. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Victora Manuela Fernándeza na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-03-10]. (wł.).
- Nota biograficzna Víctor Manuel Fernández na stronie archidiecezji La Platy (arch.). [dostęp 2023-07-16]. (hiszp.).
- Victor Manuel Fernández [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-07-01] (ang.).
- p
- d
- e
| Sekretariat Stanu |
|
|---|---|
| Dykasterie |
|
| Trybunały |
|
- p
- d
- e
| Proprefekt (1966–1968) |
|
|---|---|
| Prefekci (od 1968) |
|
- p
- d
- e
Argentyńscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie |
|
|---|---|
| Byli kardynałowie |
|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
